علاوه بر مطالب مذکور مقالات اخلاقی و ادبی در روزنامه درج شده که خوانندگان برای اطلاع از آن‌ها باید باصل روزنامه مراجعه نمایند سر لوحه روزنامه که در هر شماره نصف صفحه اول را گرفته علاوه بر خصوصیات روزنامه شامل اشعار و کلمات قصاری میباشد و نیز در وسط سرلوحه عکس نیم تنه اعلیحضرت رضا شاه پهلوی که در بالای آن تاج کیانی قرار گرفته و در طرف راست تاج جمله (بنام خداوند) و این فرد شعر: (از هر جهت صورت و معنی قوی شدیم) و در طرف چپ تاج جمله (بخشنده مهربان) و فرد دیگر شعر: (تامتکی بسلطنت پهلوی شدیم) چاپ شده است. در زیر تصویر پهلوی اسم روزنامه (کانون شعرا) بخط نستعلیق و در دو طرف تصویر این اشعار درج گردیده است حامی و منجی وطن - مردد لیر ممتحن - قائد کشور کیان - یکه خدیو کلردان - ضیغم بیشه عجم - حارس مرزو بوم جم - درخور تاج خسروی - نیست بغیر پهلوی هما قسم که یادآور شدیم علاوه بر این خصوصیات در هر شماره اشعار و کلمات قصاری نیز در عنوان روز نامه چاپ شده و فی المثل در شماره چهار سال اول مورخ پنجشنبه ۱۳ اردیبهشت ماه ۱۳۱۳ شمسی مطابق ۱۸ محرم ۱۳۵۳، این چهار شعر از جماالدین دکتی درج شده:« چو صاحب سخن زنده باشد سخن * چو صاحب سخن مرد آنگه سخن بنزد همه رایگانی بود * به از گوهر و زر کانی بود. » این جمله نیز از کلمات قصار است در همین شماره چاپ شده شرف المرء بالعلم والادب لا بالاصل والنسب
محل اداره روزنامه: طهران - خیابان سیروس. کوچه عزت الدوله. قیمت اشتراث در مرکز و ولایات سالیانه طبقه اول ۵۰ ریال طبقه دوم ۴۰ ریال. شعرا و نویسندگان ۳۰ ریال ۰ محصلین و محصلات ۲۵ ریال ۰ تکشماره پنجاه دینار • پس از دو روز یکریال اجرت اعلانات و لوایح با دفتر اداره است. کانون شعرا بیشتر یک روزنامه ادبی بوده و اشعار مندرج در آن متعلق بشعرانی است که در انجمنهای ادبی طهران، اصفهان، همدان و شیراز عضویت داشته و گاهی هم اشعاری از شعرای دیگر در آن دیده می‌شود. روزنامه کانون در فروردین ۱۳۱۴ شمسی با انشار شمار ۴۶۰ وارد دومین سال خود گردیده و در سال ۱۳۱۵ سال دوم را بپایان رسانیده و داخل در سال سوم شده و سال چهارم آن نیز نشر شده و روزنامه تعطیل گردید و بجای آن روزنامه کانون انتشار یافته است. شرح احوال آقای مطیعی مدیر روزنامه را بطور اختصار در ذیل روزنامه کانون نوشتیم در اینجا فقط بذکر مختصر شرح حالی از آقای صابر همدانی سردبیر روزنامه اکتفا می‌نمائیم:
آقا میرزا اسدالله خان صابر همدانی- مولدش در سال ۱۲۷۸ در همدان بوده شاعریت بلند پایه دارای قریحه، پاک وفکری تابناک سخنش نغز و دلکش و اشعارش ملیح وشیو است. وی ببک صائب تبرزی شعر میسراید نظر دوستی که با آقای مطیعی داشته سردبیری روزنامه را قبول کرده و آقای مطیعی در شماره اول سال اول رورنامه از مشارالیه سپاس‌گزاری کرده است.
-۱۲۴-
