این برگ همسنجی شدهاست.
لب تشنه میدود نگهم هر دم
در حفرههای شب، شبی بیپایان
او، آن پرنده، شاید میگرید
بر بام یک ستاره سرگردان
اهواز- زمستان ۱۳۳۲
برگه:اسیر فروغ فرخزاد.pdf/۱۶
لب تشنه میدود نگهم هر دم
در حفرههای شب، شبی بیپایان
او، آن پرنده، شاید میگرید
بر بام یک ستاره سرگردان