| | | | | | |
| |
گفته بودم با من: کان جا نباید رفتنت |
|
ور ضرورت می‌روی با ما نباید رفتنت |
|
| |
دشمن پر در کمین داری و دستی بر کمان |
|
گرنه تیری، ای پسر، تنها نباید رفتنت |
|
| |
راه پر چاهست و شب بیگاه و صحرا بی‌پناه |
|
بی‌دلیلی پر دل دانا نباید رفتنت |
|
| |
مشکل خود را ز رای خرده‌دانی بازپرس |
|
راه جویی، پیش نابینا نباید رفتنت |
|
| |
زین من و او دور شو، گز ز آن مایی کین طریق |
|
راه توحیدست، با غوغا نباید رفتنت |
|
| |
خود نمایی پیش ما عین ریا باشد، تو نیز |
|
گر مرایی نیستی، پیدا نیاید رفتنت |
|
| |
اوحدی، چون جای خود زین پرده بیرون ساختی |
|
گر برآید فتنه‌ای، از جا نباید رفتنت |
|
