اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/گر دهد یارت امان ایمن مشو

by اوحدی مراغه‌ای

	گر دهد یارت امان ایمن مشو			ور ببخشاید، به جان ایمن مشو
	آن زمان کت گوید: ای من جمله تو			جمله مکرست، آن زمان ایمن مشو
	روی او را گر ببینی آشکار			باز خواهد شد نهان، ایمن مشو
	گر کنارت، گوید: از زر پر کنم			تا نبندی در میان، ایمن مشو
	وقت بیگاهست، ها! گامی بپوی			دزد همراهست، هان! ایمن مشو
	گر شوی ایمن ز خوف دزد، نیز			از خلاف کاروان ایمن مشو
	ور نماز و روزه گمراهت کند			از غرور این و آن ایمن مشو
	چون نهد دیوانه‌ای دانات نام			عاقلی؟ خود را بدان، ایمن مشو
	از کرامات ار بپری در هوا			از هوا و از هوان ایمن مشو
	ای که اندر بی‌نشانی می‌روی			از حریف بی‌نشان ایمن مشو
	اوحدی،چون سرش آمد بر زبان			سر نگه دار، از زبان ایمن مشو