اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/گدایی را که دل در بند یار محتشم باشد

by اوحدی مراغه‌ای

	گدایی را که دل در بند یار محتشم باشد			دلش هم‌خوابه‌ی اندوه و جانش جفت غم باشد
	حرامست ار کند روزی دلش میلی به بستانی			همایون دولتی کش چون تو باغی در حرم باشد
	ز چشم لطف بر احوال مسکینان نظر میکن			که سلطان دولتی گردد، چو میلش بر حشم باشد
	به غیر از نم نمیبیند ز دست گریه چشم من			بصر مشکل ببیند چونکه غرق آب و نم باشد
	مکن دعوت به شیرینی مرا ز آن لب که در جنت			خسیسی گوید از حلوا، که در بند شکم باشد
	چو بر جانم زدی زخمی، به لطفش مرهمی می‌نه			ز بهر این دل خسته نکو بنگر که هم باشد
	چنین معشوقه‌ای در شهر و آنگه دیدنش مشکل			کسی کز پای بنشیند به غایت بی‌قدم باشد
	بساز، ای اوحدی، چون زر نداری، در جفای او			که اندر کشور خوبان جفا بر بی‌درم باشد