اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/چو آتشست به گرمی هوای تابستان

by اوحدی مراغه‌ای

	چو آتشست به گرمی هوای تابستان			بده دو کاسه ازان آب لعل، یا بستان
	هوای عشق و هوای می و هوای تموز			سه آتشند، که خواری کنند با مستان
	بیار شیره و پرکن شراب و نقل بنه			بریز سوسن و گل بر در سرا بستان
	ز هر حدیث به آواز مطربی کن گوش			که عندلیب ز مرغول او برد دستان
	ز دست لاله جبینی شراب گیر به دست			که عقل سر بنهد، چون برون کند دستان
	من و محبت خوبان ز عهد مهد ازل			دو کودکیم که خوردیم شیر یک پستان
	در آن زمان که زما دادها ستانی باز			نشاط عشق، خدایا، ز اوحدی مستان