اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/چه پیکری؟ که ز پاکی چو گوهر نابی

by اوحدی مراغه‌ای

	چه پیکری؟ که ز پاکی چو گوهر نابی			زهی، سعادت آن خفته کش تو هم خوابی
	نقاب طره‌ی شبرنگ زیر چهره چه سود؟			که چون ستاره‌ی روشن ز زیر می‌تابی
	دلم ز پسته‌ی تنگ تو چون براندیشد			به چهر زرد و دم اشکهای عنابی
	بقای حسن چو گل چند روز می‌باشد			بکوش تا مگر این چند روز دریابی
	کشیده‌ای چو کمان دشمن مرا در بر			مرا ز پیش میفگن چو تیر پرتابی
	منت ز تافتن زلف منع می‌کردم			چنان شدی که کنون روی نیز می‌تابی
	بیا، که مردمک چشم اوحدی بی‌تو			به اشک دیده فروشد چو مردم آبی