| | | | | | |
| |
پاکبازان را چه خارا و چه خز؟ |
|
گر به رنگی قانعی در خرقه خز |
|
| |
جامه گه ازرق کنی، گاهی سیاه |
|
جامه خود دانی، تو مردم را مرز |
|
| |
آخرت زندان تن خواهد شدن |
|
این که بر خود می‌تنی چون کرم قز |
|
| |
گر تو ایزد را بدین خواهی شناخت |
|
نیک دور افتاده‌ای، سودا مپز |
|
| |
چون نخواهی فهم کردن، زان چه سود؟ |
|
گر منت مشروح گویم، یا لغز |
|
| |
محتسب گو: در پی رندان مرو |
|
کین جماعت را نباشد سنگ و گز |
|
| |
عیب مستان کم کن و در مجلس آی |
|
گر ننوشی باده‌ای، سیبی بگز |
|
| |
باده خوردن در بهار ار ظلم بود |
|
در زمستان خود نمی‌جوشید رز |
|
| |
گوش داری گفتهای اوحدی |
|
تا که لل را بدانی از خرز |
|
