| | | | | | |
| |
هیچ اربه صید دلها در زلف تابت افتد |
|
اول بکشتن من عزم شتابت افتد |
|
| |
بسیار وعده دادی ما را به روز وصلی |
|
چون روز وصل باشد، ترسم که خوابت افتد |
|
| |
چشمت خطا بسی کرد، ای ماهرخ چه باشد؟ |
|
گر بعد ازین خطاها رای صوابت افتد |
|
| |
یک ذره گر دل تو میلی بما نماید |
|
از ذره‌ای چه نقصان در آفتاب افتد؟ |
|
| |
در خواب اگر ببینی، ای مدعی، شب ما |
|
زود آن قصب که داری بر ماهتابت افتد |
|
| |
بس خون فرو چکانی از دیده در غم او |
|
مانند این نمکها گر در کبابت افتد |
|
| |
ای دل، مکن تو زان لب دیگر سال بوسه |
|
زیرا که آن نیرزی کو در جوابت افتد |
|
| |
جانا، مگر نبیند فردا عذاب دوزخ |
|
دل خسته‌ای که امروز اندر عذابت افتد |
|
| |
من قدر سگ ندارم، پیش تو، خرم آن کس |
|
کوهم نشینت آید، یا هم شرابت افتد |
|
| |
بار اوفتادگان را در سرزنش نگیری |
|
ناگاه اگر ز عشقی خر در خلابت افتد |
|
| |
گر اوحدی ازین پس بر خاک آستانت |
|
زین گونه اشک ریزد، کشتی در آبت افتد |
|
