اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/هر دم از خانه رخ بدر دارد
| هر دم از خانه رخ بدر دارد | در پی عاشقی نظر دارد | |||||
| هر زمان مست بر سر کویی | با کسی دست در کمر دارد | |||||
| یار آن کس شود، که مینوشد | دست آن کس کشد، که زر دارد | |||||
| دوست گیرد نهان و فاش کند | مخلصان را درین خطر دارد | |||||
| هر که قلاش‌تر ز مردم شهر | پیش او راه بیشتر دارد | |||||
| در خرابات ما شود عاشق | هر که سودای درد سر دارد | |||||
| یار ترسای ما، مترس از کس | عاشقی خود همین هنر دارد | |||||
| مزن، ای اوحدی، بجز در دوست | کان دگر خانها دو در دارد | |||||