اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/نظر چو بر لب و دندان یار خویش کنم

by اوحدی مراغه‌ای

	نظر چو بر لب و دندان یار خویش کنم			طویله‌ی گهر اندر کنار خویش کنم
	مرا ز خاک درش شرمسار باید بود			اگر نظر به تن خاکسار خویش کنم
	حساب من چه کند یار؟ آن چنان بهتر			که او شمار خود و من شمار خویش کنم
	رقیب اگر چه بر آن در ملازمست ولی			سگ استخوان خورد و من شکار خویش کنم
	چو نیست جای ملامت، بهل، که مدعیان			فغان کنند و من آهسته کار خویش کنم
	گرم نهی چو کله تیغ تیز بر تارک			گمان مبر تو که: من ترک یار خویش کنم
	مرا ز دوست خویش اعتماد آنم نیست			که پنجه با سر و دست نگار خویش کنم
	چو اوحدی سخن از لعل آن صنم راند			هزار دامن گوهر نثار خویش کنم