اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/ناله‌ی بلبل شوریده به جایی برسید

by اوحدی مراغه‌ای

	ناله‌ی بلبل شوریده به جایی برسید			گل به باغ آمد و دردش به دوایی برسید
	عمر بلبل چو وفا کرد به دوری بنمرد			تا ز پیوستن گل بوی وفایی برسید
	گل چه پیراهن زر دوخته بر داد بباد؟			کز میان غنچه‌ی مسکین به قبایی برسید
	هر که بر بوی گل و ناله‌ی بلبل سحری			در چمن رفت، به برگی و نوایی برسید
	طالب گل ز چمن پای مکن، گو: کوتاه			که به دستش ز سر خار جفایی برسید
	پی همراهی این قافله بودم عمری			تا به گوش دلم آواز درایی برسید
	قصه‌ی مور پریشان به سلیمان گفتند			اثر نعمت سلطان به گدایی برسید
	آفتابی ز سر منظره بنمود جمال			ذره‌ای در هوس او به هوایی برسید
	اوحدی دست به وصلش نرسانید آسان			درد سر برد و به خاک کف پایی برسید