اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/من که باشم؟ که به من نامه فرستند و سلام

by اوحدی مراغه‌ای

	من که باشم؟ که به من نامه فرستند و سلام			گو: به دشنام ز من یاد کن از لب، که تمام
	از کجا میرسد این نامه فرو بسته به مهر؟			کز نسیمش نفس مشک بر آید به مشام
	نامه‌ی دوست همی خوانم و در تشویشم			که جوابش چه نویسم من آشفته پیام؟
	می‌نویسم سخن مهر و قلم می‌گوید:			عجب ار نامه نسوزد! که بسوزست کلام
	بنوشتم غرض، اما ننمودم بکسی			قصه‌ی خاص نشاید که نمایند به عام
	دلبرا، می‌کنم از دور سلامت، گرچه			دشمنانم نگذارند که: آیم به سلام
	به نصیحت گر خود گوش نکردم، زانست			دلم امروز چنین سوخته و کارم خام
	پادشاهی، تو به درویش کجا دل بنهی؟			این قدر بس که نظر باز نگیری ز غلام
	اوحدی، با تو گر ایام به کینست مترس			جهد آن کن که به مهری گذرانی ایام