اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/من به هر جوری نخواهم کرد زاری
| من به هر جوری نخواهم کرد زاری | زانکه دولت باشد از خوی تو خواری | |||||
| گفته‌ای: خونت بریزم،سهل باشد | بعد ازین گر بر سرم شمشیر باری | |||||
| گو: بیاموز، ابر نیسانی، ز چشمم | اشک باریدن در آن شبهای تاری | |||||
| بر ندارم سر ز خاک آستانت | من خود این خیر از خدا خواهم به زاری | |||||
| با تو خواهم گفت هر جوری که کردی | گر نخواهی عذرم، آخر شرم داری | |||||
| اوحدی مقبل شود در هر دو عالم | ار قبولش می‌کنی روزی به یاری | |||||