اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/منم آنکه گلشن عشق را چمنم، ببین

by اوحدی مراغه‌ای

	منم آنکه گلشن عشق را چمنم، ببین			گذری کن و گل و سوسن و سمنم ببین
	تو و او که باشد؟ ازین دویی چه کنی سخن؟			همه اوست این نه تویی، بدان، نه منم، ببین
	درو بام خلوت من پرست ز نقش او			به تو شرح واقعه بیش ازین چه کنم؟ ببین
	ز درش به روز من ار چه دور همی روم			شب تیره بر سر کوی او وطنم ببین
	به دیار ما چو به دوستی گذرت بود			سخنم مپرس ز دشمنان، سخنم ببین
	نخورم بر غم تو باده جز بعلانیه			تو به سر من چو نمی‌رسی، علنم ببین
	چو پس از منت هوس تفرج دل کند			بر خاک من رو و بازکن کفنم، ببین
	ز خدای و نفس خود، ار چنان که تو واقفی			نفس خدای ز جانب یمنم ببین
	مکن، اوحدی، طلبم، که غایبم از زمین			بهل این زمین و برون ازین زمنم ببین