اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/معراج ما به روح و روان بود صبح دم

by اوحدی مراغه‌ای

	معراج ما به روح و روان بود صبح دم			دیدار ما به دیده‌ی جان بود صبح دم
	آن دلفروز پرده برانداخت همچو روز			از چشم غیر اگرچه نهان بود صبح دم
	چون فکرتم ز انفس و آفاق در گذشت			پرواز من برون ز جهان بود صبح‌دم
	با جبرئیل عقل روانم، که شاد باد،			از رفرف دماغ روان بود صبح دم
	جایی رسید فکرم و بگذشت، کندرو			روح‌القدس کشیده عنان بود صبح دم
	طاوس جانم از هوس منتهای وصل			بر شاخ سدره جلوه کنان بود صبح دم
	دریافتم ز قرب مکانی و منزلی			کان جانه منزل و نه مکان بود صبح دم
	اندیشها که وهم هراسنده کرده بود			با شوق گفتنم نه چنان بود صبح‌دم
	و آن سودها که نفس هوس پیشه جمع داشت			در کوی عشق جمله زیان بود صبح دم
	او خود ثنای خود به خودی گفت: کاوحدی			از وصف حال کند زبان بود صبح‌دم