اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/مرا مپرس که: چون شرمسارم از یاران؟

by اوحدی مراغه‌ای

	مرا مپرس که: چون شرمسارم از یاران؟			ز دست این دم چون برف و اشک چون باران
	به خاک پای تو محتاجم و ندارم راه			بر آستان تو از زحمت طلب‌گاران
	مرا ز طعنه‌ی بیگانه آن جفا نرسید			که از تعنت همسایگان و همکاران
	به روز جنگ ز دست غمت به فریادم			چو روز صلح ز غوغای آشتی خواران
	ز پهلوی کمرت کیسها توانم دوخت			ولی مجال ندارم ز دست طراران
	هزار شربت اگر می‌دهی چنان نبود			که بوی وصل، که واصل شود به بیماران
	به اوحدی نرسد نوبت وصال تو هیچ			اگر نه کم شود این غلغل هواداران