اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/مرا سر بلندی ز سودای اوست
| مرا سر بلندی ز سودای اوست | سری دوست دارم که در پای اوست | |||||
| مزاج دلم گرم از آن می‌شود | که بر مهر روی دلارای اوست | |||||
| مرا زیبد ار لاف شاهی زنم | که در سینه گنج تمنای اوست | |||||
| نیابی در اجزای من دره‌ای | که آن ذره خالی ز سودای اوست | |||||
| سرم جای شور و تنم جای شوق | لبم جای ذکر و دلم جای اوست | |||||
| که نزدیک لیلی خبر می‌برد؟ | که: مجنون آشفته شیدای اوست | |||||
| دل اوحدی کی برآید ز بند؟ | که در بند زلف سمن سای اوست | |||||