| | | | | | |
| |
شب دوشینه در سودای او خفتم |
|
از آن امروز با تیمار و غم جفتم |
|
| |
زمن هر چند سر می‌پیچد آن دلبر |
|
اگر دستم رسد در پای او افتم |
|
| |
چو چین زلف او آشفته شد حالم |
|
خطا کردم که: با زلفش برآشفتم |
|
| |
ازان کرد آشکارا دیده راز من |
|
که راز خویش را از دیده ننهفتم |
|
| |
ببیند بد سگالان اندر افتادم |
|
که پند نیک خواه خویش نشنفتم |
|
| |
به بوی آنکه چشمم روی او بیند |
|
به مژگانهاش خاک آستان رفتم |
|
| |
دل او باد پندارد حکایت‌ها |
|
کز آب دیده با باد صبا گفتم |
|
| |
ازان روزی که دیدم زلف شبرنگش |
|
حرامست ار شبی بی‌یاد او خفتم |
|
| |
چو چشم اوحدی زان گوهر افشان شد |
|
زبان او، که در وصل او سفتم |
|
