اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/سر زلف خود بگیری همه پیچ و خم برآید

by اوحدی مراغه‌ای

	سر زلف خود بگیری همه پیچ و خم برآید			دل ریش من بکاوی همه درد و غم برآید
	تو ازآن سخن که گویی و از آن میان که داری			به میان خوب رویان سخن از عدم برآید
	چو جهانیان به زلف توسپرده‌اند خاطر			سر زلف خود مشوران، که جهان بهم برآید
	ز غم تو در لحد من به مثابتی بگریم			که ز خاک من بروید گل سرخ و نم برآید
	چو حدیث بوسه گویم نبود یکی به سالی			چو سخن ز غصه رانم دو به یک شکم برآید
	به مخالفم خبر کن که: مقیم این درم، تا			نکند شکار صیدی که ازین حرم برآید
	مکن، اوحدی، شکایت، که نمیرسی به کامی			تو مرید درد او شو، که مراد کم برآید