اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/دیگر مرا به ضربت شمشیر غم بزد

by اوحدی مراغه‌ای

	دیگر مرا به ضربت شمشیر غم بزد			فریاد ازین سوار، که صید حرم بزد!
	عزلت گزیده بودم و کاری گرفته پیش			یارم ز در درآمد و کارم به هم بزد
	دم در کشیده بود دل من ز دیر باز			آتش در اوفتاد به جانم، چو دم بزد
	درویش را ز نوشت شاهی خبر نشد			تا روزگاز نوبت این محتشم بزد
	چون دیده بر طلایه‌ی حسنش نظر فگند			عشقش به دل در آمد و حالی علم بزد
	هی نیزه‌ی ستیزه که مریخ راست کرد			شمشیر خوی او همه را چون قلم بزد
	صد بار چین طره‌ی پستش ز بوی مشک			بر دست باد قافله‌ی صبح دم بزد
	آیینه‌ی دو عارض او از شعاع نور			بسیار سنگ طعنه که بر جام جم بزد
	گفتم که: بر دلم نکند جور و هم بکرد			گفتا: بر اوحدی نزنم زخم و هم بزد