اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/دوست با کاروان کن فیکون
| دوست با کاروان کن فیکون | آمد از شهر لامکان بیرون | |||||
| عور گشت از لباس بی‌چونی | باز پوشید کسوت چه و چون | |||||
| گه بر آمد به صورت لیلی | گه در آمد به دیده‌ی مجنون | |||||
| گاه مشهور شد به آیت نور | گاه مذکور شد به سوره‌ی نون | |||||
| چون به آب و زمین او بر رست | ریشه و بیخهای گوناگون | |||||
| پیش کافور و زنجبیل نهاد | عسل و تین و روغن و زیتون | |||||
| می‌سرشت این چهار جنس بهم | مدتی چون تمام شد معجون | |||||
| دردها را درو نهاد دوا | زهرها را ازو نبشت افسون | |||||
| اوحدی شربتی از آن بچشید | گشت دیوانه والجنون فنون | |||||