اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/دلبر من بر گذشت همچو بهاری دگر

by اوحدی مراغه‌ای

	دلبر من بر گذشت همچو بهاری دگر			بر رخش از هفت ونه، نقش و نگاری دگر
	گفتمش: ای جان، بیا، دست به یاری بده			گفت: نیارم، که هست به ز تو یاری دگر
	گفتمش: آخر مکن بیش کنار از برم			گفت: دلم می‌کند میل کناری دگر
	گفتمش: از هجر تو گشت نهارم چو لیل			گفت: ازین پیش بود لیل و نهاری دگر
	گفتمش: از وصل تو آن من خسته کو؟			گفت که: فردا کنم بر تو گذاری دگر
	گفتمش: امروز کن، گر گذری میکنی			گفت که: فردا کنم بر تو گذاری دگر
	گفتمش: از کار تو نیک فرو مانده‌ام			گفت: برو بعد ازین در پی کاری دگر
	گفتمش: ای بی‌وفا، عهد همین بود و مهر؟			گفت که: می‌آورند چند قطاری دگر
	گفتمش: آن دل که من پیش تو دارم، بده			گفت: به از من ببین مظلمه‌داری دگر
	گفتمش: ار دیگری عاشق زارم کند؟			گفت: به دست آورم عاشق زاری دگر
	گفتمش: ار اوحدی نیست شود در غمت			گفت: به از اوحدی هست هزاری دگر