اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/دشمن دون گر نگفتی حال من
| دشمن دون گر نگفتی حال من | خود به گفتی چشم مالامال من | |||||
| هر شبی از چرخ نیلی بگذرد | نالهای این تن چون نال من | |||||
| حال من چون خال مشکین تیره شد | در فراق یار مشکین خال من | |||||
| کاشکی! آن روی فرخ می‌نمود | تا ازو فرخنده گشتی فال من | |||||
| روز عمرم شب شد و پیدا نگشت | روز این شبهای همچون سال من | |||||
| بر دل ریشم دلیلی روشنست | راستی را پشت همچون سال من | |||||
| مرغ او بودم، چرا برمی‌تپم؟ | گر نزد تیر بلا بر بال من؟ | |||||
| کاشکی!دستم به مالی می‌رسید | کز برای دوست گشتی مال من | |||||
| وه! که روز اوحدی بی‌روی دوست | شد سیه چون نامه‌ی اعمال من | |||||