| | | | | | |
| |
در فراق روی جانان بر نتابد بیش ازین |
|
سینه داغ هجر آنان بر نتابد بیش ازین |
|
| |
با چنین تلخی، که طبع ما کشید از دست هجر |
|
شور این شیرین زبانان بر نتابد بیش ازین |
|
| |
پیر گشتم، ایدل، از خوبان حذر می‌کن، که پیر |
|
قوت دست جوانان بر نتابد بیش ازین |
|
| |
مهربانا، گر توانی رحم کن بر کار ما |
|
زانکه کار ناتوانان بر نتابد بیش ازین |
|
| |
چند راند چون سگان ما را رقیب از کوی تو؟ |
|
گرگ با چوب شبانان بر نتابد بیش ازین |
|
| |
اوحدی، این گریه کمتر کن، که خاک کوی دوست |
|
آب چشم مهربانان برنتابد بیش ازین |
|
| |
طبع یار نازنین در خواب نوشین سحر |
|
ناله‌ی فریاد خوانان برنتابد بیش ازین |
|
