اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/جهد بکن تا که به جایی رسی

by اوحدی مراغه‌ای

	جهد بکن تا که به جایی رسی			درد بکش، تا به دوایی رسی
	بر سر آن کوچه بسی برگهاست			خیز و برو، تا به نوایی رسی
	پیرهنی چاک نکردی به عشق			کی ز بر او به قبایی رسی؟
	تا نشوی فارغ و یکتا، کجا			از سر آن زلف بتایی رسی؟
	بس که به بوسی تو زمینش ز دور			تا که به بوسیدن پایی رسی
	گر تو درآیی ز پی کاروان			زود به آواز درایی رسی
	از صف دل دور مشو، زانکه تو			هم ز دل خود به صفایی رسی
	ای که به مخلوق چنین غره‌ای			خود چه کنی؟ گربه خدایی رسی
	خواجه ترا چون ز غلامان شمرد			گر نگریزی به بهایی رسی
	یوسف خود را بتوانی ربود			گر به چنین گرگ‌ربایی رسی
	اوحدیا، سایه ز ما برمگیر			گر به چنین ظل همایی رسی