اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/بس ازین عمر سرسری که به تقلید زیستی

by اوحدی مراغه‌ای

	بس ازین عمر سرسری که به تقلید زیستی			نظری کن به خویش تا ز کجایی و کیستی!
	همه شب گفتگوی توده و باغست و مال و زر			تو نگویی به خویشتن که: گرفتار چیستی؟
	نه تو گفتی: خدای را نشناسم بجز یکی؟			ز یکی لاف چون زنی؟ چو غلام دویستی
	برسیدند همرهان تو هر یک به منزلی			پی ایشان کجا روی؟ تو که در خفت و خیستی
	تو اگر بیست مرده‌ای بتوان و دل و جگر			چو اجل حمله آورد، نگذارد بایستی
	چو پی او روی بنه ز سر این خواجگی که تو			نرسی پیش او مگر به فقیری و نیستی
	در توحیدش اوحدی به قفای وجود زد			تو به توحید چون رسی؟ که نه اوحدیستی