اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/بریدن حیفم آید بعد از آن عهد
| بریدن حیفم آید بعد از آن عهد | چنین رویی نشاید آن چنان عهد | |||||
| گرفتم عهد ازین بهتر نداری | به زودی تازه کن باری همان عهد | |||||
| چو گل عهد تو بس ناپایدارست | از آنم پیر کردی، ای جوان عهد | |||||
| به عهدت دست میگیری، چه سودست؟ | چو یک ساعت نمی‌پایی بر آن عهد | |||||
| چو فرمانت روان گردید بر من | برون رفتی و بشکستی روان عهد | |||||
| میان بستی به خون ریزم دگر بار | تو پنداری نبود اندر میان عهد | |||||
| دریغ، ای تیر بالا، ار نبودی | ترا با اوحدی همچون کمان عهد | |||||