| | | | | | |
| |
ای عید روزه‌داران ابروی چون هلالت |
|
وی شام صبح خیزان زلف سیاه و خالت |
|
| |
خورشید چرخ خوبی عکس فلک نوردت |
|
ناهید برج شادی روی قمر مثالت |
|
| |
پشت فلک شکسته مهر قضا توانت |
|
روی زمین گرفته عشق قدر مجالت |
|
| |
عمر منی، وفا کن، تا برخوردم ز وصلت |
|
مرغ توام، رها کن، تا می‌پرم به بالت |
|
| |
دردا! که در فراقت خرمن به باد دادم |
|
وانگه ندیده یک جو از خرمن وصالت |
|
| |
گفتی مرا که: داری میلی به جانب من |
|
میلم بسیست لیکن، لیکن می‌ترسم از ملالت |
|
| |
کی چون خیال گشتی از ناخوشی تن او!؟ |
|
گر اوحدی ندیدی در خواب خوش خیالت |
|
| |
بیچاره اوحدی را ملکی نبود و مالی |
|
ورنه هم از کناری بفریفتی به مالت |
|
