اوحدی مراغهای (غزلیات)/ای تن و اندامت از گل خرمنی
ظاهر
ای تن و اندامت از گل خرمنی | عالمی حسنی تو در پیراهنی | |||||
دل که بالای تو و روی تو دید | کی فرود آید به سرو و سوسنی؟ | |||||
بیدهان همچو چشم سوزنت | شد جهان بر من چو چشم سوزنی | |||||
آنکه ببرید از من بیدل ترا | جان شیرین را جدا کرد از تنی | |||||
بر دلم داغ جفا تا کی نهی؟ | بار چندین برنتابد گردنی | |||||
دوش میگفتی که: پیش من بمیر | گر مجال افتد زهی خوش مردنی! | |||||
اوحدی مسکین به گیتی بیرخت | کی قراری داشتی در مسکنی؟ |