اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/ای اوفتاده در غم عشقت ز پای من
| ای اوفتاده در غم عشقت ز پای من | گر دست اوفتاده نگیری تو، وای من! | |||||
| نای دلم مگیر به چنگ جفا چنین | کز چنگ محنت تو ننالم چو نای من | |||||
| پشتم چو چنبر از غم و نیکوست ماجری | دل بسته‌ام در آن رسن مشک‌سای من | |||||
| گردن بسی بگشت، تن و دل به جای بود | روی ترا بدیدم و رفتم ز جای من | |||||
| دشمن لب تو بوسد و در آرزوی آن | کز دور بوسه می‌دهمت، خاک پای من | |||||
| سگ بر در سرای تو گستاخ و من غریب | ای بنده‌ی سگان در آن سرای من | |||||
| درد ترا به خلق چو گویم چو اوحدی؟ | آن به که اعتماد کنم بر خدای من | |||||