شاهنامه (تصحیح ژول مل)/آغاز کتاب
ظاهر
آغاز کتاب
بسم الله الرحمن الرحیم
بنام خداوند جان و خرد | کزین برتر اندیشه برنگذرد | |||||
خداوند نام و خداوند جای | خداوند روزیده رهنمای | |||||
خداوند کیوان و گردان سپهر | فروزندهٔ ماه و ناهید و مهر | |||||
ز نام و نشان و گمان برتر است | نگارندهٔ بر شده گوهر است | |||||
به بینندگان آفریننده را | نه بینی مرنجان دو بیننده را | ۵ | ||||
نیابد بدو نیز اندیشه راه | که او برتر از نام و از جایگاه | |||||
سخن هر چه زین گوهران بگذرد | نیابد بدو راه جان و خرد | |||||
خرد گر سخن برگزیند همی | همان را گزیند که بیند همی | |||||
ستودن نداند کس او را چو هست | میان بندگی را ببایدت بست | |||||
خرد را و جان را همی سنجد او | در اندیشهٔ سخت کی گنجد او | ۱۰ | ||||
بدین آلت رای و جان و روان | ستود آفریننده را چون توان | |||||
به هستیش باشد که خستو شوی | ز گفتار بیکار یک سو شوی | |||||
پرستنده باشی و جوینده راه | بفرمانها ژرف کردن نگاه | |||||
توانا بود هر که دانا بود | ز دانش دل پیر برنا بود | |||||
از این پرده برتر سخنگاه نیست | به هستیش اندیشه را راه نیست | ۱۵ |