کلیات سعدی/مواعظ/چه نیکبخت کسانی که اهل شیرازند

by سعدی

وله فی مدح اتابک مظفرالدین سلجوقشاه

	چه نیکبخت کسانی که اهل شیرازند			که زیر بال همای بلند پروازند
	بروزگار همایون خسرو عادل			که گرگ و میش بتوفیق او هم‌آوازند
	مظفرالدین سلجوقشاه کز عدلش			روان تکله و بوبکر سعد می‌نازند
	خدایرا بتو بر خلق نعمتیست چنان			کز او بشکر دگر نعمتش نپردازند
	سزای خصم تو گیتی دهد که سنگ خلاف			از آسمان بسر خویشتن بیندازند
	بلاغت ید بیضای موسی عمران			بکید سحر چه ماند که ساحران سازند؟
	دعای صالح و صادق رقیب[۱] جان تو باد			که اهل پارس بصدق و صلاح ممتازند

---

1. رفیق.