کلیات سعدی/مواعظ/هر که هر بامداد پیش کسی است

by سعدی

۱۲ – ط

	هر که هر بامداد پیش کسی است			هر شبانگاه در سرش هوسی است
	دل منه بر وفای صحبت او			کانچنان را حریف چونتو بسی است
	مهربانی و دوستی ورزد			تا ترا مکنتی و دسترسی است
	گوید اندر جهان توئی امروز			گر مرا مونسی و هم نفسی است
	باز با دیگری همین گوید			کاین جهان بیتو بر دلم قفسی است
	همچو زنبور در بدر پویان			هر کجا طعمهٔ بود مگسی است
	همه دعوی و فارغ از معنی			راست گوئی[۱] میان تهی جرسیست
	پیش آن ذم این کند که خریست			نزد این عیب آن کند که خسی است
	هر کجا بینی این چنین کس را			التفاتش مکن که هیچ کسیست

---

1. خواهی.