کلیات سعدی/مواعظ/فلک با بخت من دایم به کینست

by سعدی

	فلک با بخت من دایم بکینست			که با من بخت و دوران هم بکینست
	گهم خواند جهان گاهی براند			جهان گاهی چنان گاهی چنینست
	که میداند که خشت هر سرائی			کدامین سروقد نازنینست؟
	ز خاک شاهدی روئیده باشد			بهر بستان که برگ یاسمینست
	وفائی گر نمی‌یابی ز یاری			مده دل گر نگارستان چنینست
	وفاداری مجوی از دهر خونخوار			وفائی از کسی جو کو امینست
	ندارد سعدیا دنیا وقاری			بنزد آنکسی کو راه بینست[۱]

***

---

1. این غزل در یک نسخهٔ خطی است که عیناً نقل شد.