کلیات سعدی/مواعظ/به جهان خرم از آنم که جهان خرم ازوست
< کلیات سعدی | مواعظ
۱۰ – ط
| بجهان خرّم از آنم که جهان خرّم ازوست | عاشقم بر همه عالم که همه عالم ازوست | |||||
| بغنیمت شمر ایدوست دم عیسی صبح | تا دل مرده مگر زنده کنی[۱] کاین دم ازوست | |||||
| نه فلک راست مسلم نه ملک را حاصل | آنچه در سرّ سویدای بنی‌آدم ازوست | |||||
| بحلاوت بخورم زهر که شاهد ساقیست | بارادت ببرم درد که درمان هم ازوست | |||||
| زخم خونینم اگر به نشود به باشد | خنک آن زخم که هر لحظه مرا مرهم ازوست | |||||
| غم و شادی بر عارف چه تفاوت دارد | ساقیا باده بده شادی آن کاین غم ازوست | |||||
| پادشاهی و گدائی بر ما یکسانست | که برین در همه را پشت عبادت خم ازوست | |||||
| سعدیا گر بکند سیل فنا خانهٔ دل[۲] | دل قوی دار که بنیاد بقا محکم ازوست | |||||