کلیات سعدی/غزلیات/گر جان طلبی فدای جانت

by سعدی

۱۵۱– ب

	گر جان طلبی فدای جانت			سهلست جواب امتحانت
	سوگند بجانت ار فروشم			یکموی بهر که در جهانت
	با آنکه تو مهر کس نداری			کس نیست که نیست مهربانت
	وین سر که تو داری ایستمکار			بس سر برود بر آستانت
	بس فتنه که در زمین بپا شد[۱]			از روی چو ماه آسمانت
	من در تو رسم بجهد هیهات			کز باد سبق برد عنانت
	بی یاد تو نیستم زمانی			تا یاد کنم دگر زمانت
	کوته نظران کنند و حیفست			تشبیه بسرو بوستانت
	وابرو که تو داری ای پریزاد			در صید چه حاجت کمانت؟
	گوئی بدن ضعیف سعدی			نقشیست گرفته از میانت
	گر واسطهٔ سخن نبودی			در وهم نیامدی دهانت
	شیرین‌تر ازین سخن نباشد			الاّ دهن شکرفشانت

---

1. در نسخه‌ها مطابق رسم خط قدیم «بباشد» ضبط شده و بگمان ما «بپاشد» است.