کلیات سعدی/غزلیات/ما همه چشمیم و تو نور ای صنم

by سعدی

۴۲۰ – ط

	ما همه چشمیم و تو نور ای صنم			چشم بد از روی تو دور ای صنم
	روی مپوشان که بهشتی بود			هر که ببیند چو تو حور ای صنم
	حور خطا گفتم اگر خواندمت			ترک ادب رفت و قصور ای صنم
	تا بکرم خرده نگیری که من			غایبم از ذوق حضور ای صنم
	روی تو بر پشت زمین خلق را			موجب فتنه‌ست و فتور ای صنم
	این همه دلبندی و خوبی ترا			موضع نازست و غرور ای صنم
	سرو بنی خاسته چون قامتت			تا ننشینیم صبور ای صنم
	این همه طوفان بسرم میرود			از جگری همچو تنور ای صنم
	سعدی ازین چشمهٔ حیوان که خورد			سیر نگردد بمرور ای صنم