کلیات سعدی/غزلیات/دیگر به کجا میرود این سرو خرامان
< کلیات سعدی | غزلیات
۴۵۴ – ط، ب
| دیگر بکجا میرود این[۱] سرو خرامان | چندین دل صاحبنظرش[۲] دست بدامان | |||||
| مردست که چون شمع سراپای وجودش | میسوزد و آتش نرسیدست بخامان | |||||
| خون میرود از چشم اسیران کمندش | یکبار[۳] نپرسد که کیانند و کدامان | |||||
| گو خلق بدانید که من عاشق و مستم | در کوی خرابات نباشد سر و سامان | |||||
| در[۴] پای رقیبش چکنم گر ننهم سر | محتاجِ مَلک بوسه دهد دست غلامان | |||||
| دل میطپد اندر بر سعدی چو کبوتر | زین رفتن و باز آمدن کبک خرامان | |||||
| یا صاح مَتی یرجعُ نومی و قراری | انّی و عَلی العاشق هذان حرامان | |||||