کلیات سعدی/غزلیات/بنده وار آمدم به زنهارت

by سعدی

۳۶– ط

	بنده وار آمدم بزنهارت			که ندارم سلاح پیکارت
	متفق میشوم که دل ندهم			معتقد میشوم دگربارت
	مشتری را بهای روی تو نیست			من بدین مفلسی خریدارت
	غیرتم هست و اقتدارم نیست			که بپوشم ز چشم اغیارت
	گر چه بی‌طاقتم چو مور ضعیف			میکشم نفس و میکشم بارت
	نه چنان در کمند پیچیدی			که مخلص شود گرفتارت
	من هم اوّل که دیدمت گفتم			حذر از چشم مست خونخوارت
	دیده شاید که بیتو برنکند			تا نبیند فراق دیدارت
	تو ملولی و دوستان مشتاق			تو گریزان و ما طلبکارت
	چشم سعدی بخواب بیند خواب			که ببستی بچشم سحارت
	تو بدین هر دو چشم خواب‌آلود			چه غم از چشمهای بیدارت؟