کلیات سعدی/غزلیات/بلبلی بیدل نوایی میزند
< کلیات سعدی | غزلیات
۲۳۵– ط
| بلبلی[۱] بیدل نوائی میزند | بادپیمائی هوائی میزند | |||||
| کس نمی‌بینم ز بیرون سرای[۲] | واندرونم مرحبائی میزند | |||||
| آتشی دارم که میسوزد وجود | چون برو باد صبائی میزند | |||||
| گر چه دریا را نمی‌بیند کنار | غرقه حالی دست و پائی میزند | |||||
| فتنهٔ[۳] بر بام باشد تا یکی | سر بدیوار سرائی میزند | |||||
| آشنایانرا جراحت مرهمست | زانکه شمشیر آشنائی میزند | |||||
| حیف باشد دست او در خون من | پادشاهی با گدائی میزند | |||||
| بنده‌ام گر بی‌گناهی میکشد | راضیم گر بی‌خطائی میزند | |||||
| شکر نعمت میکنم گر خلعتی | میفرستد، یا قفائی میزند | |||||
| ناپسندیدست پیش اهل رای | هر که بعد از عشق رائی میزند | |||||
| محتسب گو چنگ میخواران بسوز | مطرب ما خوش بتائی[۴] میزند | |||||
| دود از آتش میرود خون از قتیل | سعدی این دم هم ز جائی میزند | |||||