پرش به محتوا

کلیات سعدی/غزلیات/اگرم حیات بخشی و گرم هلاک خواهی

از ویکی‌نبشته

۶۳۵ – ب

  اگرم حیات بخشی و گرم هلاک خواهی سر بندگی بحکمت[۱] بنهم که پادشاهی  
  من اگر هزار خدمت بکنم گناهکارم تو هزار خون ناحق بکنی و بیگناهی[۲]  
  بکسی نمیتوانم که شکایت از تو خوانم همه جانب تو خواهند و تو آن کنی که خواهی  
  تو بآفتاب مانی ز کمال حسن طلعت که نظر نمیتواند که ببیندت کماهی  
  من اگر چنانکه نهیست نظر بدوست کردن همه عمر توبه کردم که نگردم از مناهی  
  بخدای اگر بدردم بکشی که برنگردم کسی از تو چون گریزد که تواش گریزگاهی  
  منم ای نگار و چشمی که در انتظار رویت همه شب نخفت مسکین و بخفت مرغ و ماهی  
  و گر این شب درازم بکشد در آرزویت نه عجب که زنده گردم بنسیم صبحگاهی  
  غم عشق اگر بکوشم که ز دوستان بپوشم سخنان سوزناکم بدهد بر آن گواهی  
  خضری چو کلک سعدی همه روز در سیاحت نه عجب گر آب حیوان بدرآید از سیاهی  


  1. بخدمت.
  2. تو اگر هزار چون من بکشی که بیگناهی.