همچو فرهاد بود کوه کنی پیشه‌ی ما

by ادیب نیشابوری

	همچو فرهاد بُوَد کوه‌کنی پیشه ما			کوه ما سینه ما، ناخن ما تیشه ما
	شور شیرین ز بس آراست ره جلوه‌گری			همچو فرهاد تراود ز رگ و ریشه ما
	بهر یک جرعهٔ می منت ساقی نکشیم			اشک ما باده ما، دیده ما شیشه ما
	عشق شیری‌ست قوی‌پنجه و می‌گوید فاش			هر که از جان گذرد بگذرد از بیشه ما