پرش به محتوا

ما بدان قامت و بالا نگرانیم هنوز

از ویکی‌نبشته
ما بدان قامت و بالا نگرانیم هنوز
از ادیب نیشابوری
  ما بدان قامت و بالا نگرانیم هنوز در غمت خون دل از دیده روانیم هنوز  
  جز تو یاری نگرفتیم و نخواهیم گرفت بر همان عهد که بودیم، بر آنیم هنوز  
  به امید تو شب خویش به پایان آریم آن جفا دیده که بودیم، همانیم هنوز  
  ای دریغا که پس از آن همه جان بازی ها بر سر کوی تو بی نام و نشانیم هنوز  
  دیگران وادی عشق تو به پایان بردند ما به یاد تو در این دشت روانیم هنوز  
  آرمیدند همه در حرم حرمت و ما ساکن کوی خرابات و مغانیم هنوز  
  نو بهار آمد و بگذشت ولیکن من و دل همچنان در تف آسیب خزانیم هنوز  
  بس شگفت است که با این همه تابش چو نخست در پس پرده پندار نهانیم هنوز  
  ما از این چرخ کهن گرچه بسی پیرتریم همچنان از مدد عشق جوانیم هنوز  
  اوستاد همه فن بوده و هستیم ادیب با همان نام همان شوکت و شأنیم هنوز