هاتف اصفهانی (غزلیات)/کدام عهد نکویان عهد ما بستند
ظاهر
کدام عهد نکویان عهد ما بستند | به عاشقان جفاکش که زود نشکستند | |||||
خدا نگیردشان گرچه چارهی دل ما | به یک نگاه نکردند و میتوانستند | |||||
نخست چون در میخانه بسته شد گفتم | کز آسمان در رحمت به روی ما بستند | |||||
مکن به چشم حقارت نظر به درویشان | که بینیاز جهانند اگر تهی دستند | |||||
حریف عربدهی می کشان نهای ای شیخ | به خانقاه منه پا که صوفیان مستند | |||||
غم بتان به همه عمر خوردم و افسوس | که آخر از غمشان مردم و ندانستند | |||||
ز جور مدعیان رفت از درت هاتف | غمین مباش گر او رفت دیگران هستند |