هاتف اصفهانی (غزلیات)/ناقه‌ی آن محمل نشین چون راند از منزل مرا

by هاتف اصفهانی

	ناقه‌ی آن محمل نشین چون راند از منزل مرا			جان قفای ناقه رفت و دل پی محمل مرا
	ز آتش رشکم کنی تا داغ، هر شب می‌شوی			شمع بزم غیر و می‌خواهی در آن محفل مرا
	بعد عمری زد به من تیغی و از من درگذشت			کشت لیک از حسرت تیغ دگر قاتل مرا
	بارها گفتم که پیکانش ز دل بیرون کشم			جهدها کردم ولی برنامد این از دل مرا
	خط برآوردی و عاشق کشتی آخر کرد عشق			غرقه در دریا تو را آسوده در ساحل مرا
	چاره جو هاتف برای مشکل عشقم ولی			مشکل از تدبیر آسان گردد این مشکل مرا