| | | | | | |
|
مپرس ای گل ز من کز گلشن کویت چسان رفتم |
|
چو بلبل زین چمن با ناله و آه و فغان رفتم |
|
|
نبستم دل به مهر دیگران اما ز کوی تو |
|
ز بس نامهربانی دیدم ای نامهربان رفتم |
|
|
منم آن بلبل مهجور کز بیداد گلچینان |
|
به دل صد خار خار عشق گل از گلستان رفتم |
|
|
منم آن قمری نالان که از بس سنگ بیدادم |
|
زدند از هر طرف از باغت ای سرو روان رفتم |
|
|
به امیدی جوانی صرف عشقت کردم و آخر |
|
به پیری ناامید از کویت ای زیبا جوان رفتم |
|
|
ندیدم زان گل بیخار جز مهر و وفا اما |
|
ز باغ از جور گلچین و جفای باغبان رفتم |
|
|
سخن کوته ز جور آسمان هاتف به ناکامی |
|
ز یاران وطن دل کندم و از اصفهان رفتم |
|