نظامی (خسرو و شیرین)/چو خسرو دید کان یار گرامی
ظاهر
| چو خسرو دید کان یار گرامی | ز دانش خواهد او را نیکنامی | |||||
| بزرگ امید را نزدیک خود خواند | به امید بزرگش پیش بنشاند | |||||
| کهای تو بزرگ امید مردان | مرا از خود بزرگ امید گردان | |||||
| چو خسرو دید کان یار گرامی | ز دانش خواهد او را نیکنامی | |||||
| بزرگ امید را نزدیک خود خواند | به امید بزرگش پیش بنشاند | |||||
| کهای تو بزرگ امید مردان | مرا از خود بزرگ امید گردان | |||||