نظامی (خسرو و شیرین)/چو خسرو دید کان یار گرامی
ظاهر
چو خسرو دید کان یار گرامی | ز دانش خواهد او را نیکنامی | |||||
بزرگ امید را نزدیک خود خواند | به امید بزرگش پیش بنشاند | |||||
کهای تو بزرگ امید مردان | مرا از خود بزرگ امید گردان |
چو خسرو دید کان یار گرامی | ز دانش خواهد او را نیکنامی | |||||
بزرگ امید را نزدیک خود خواند | به امید بزرگش پیش بنشاند | |||||
کهای تو بزرگ امید مردان | مرا از خود بزرگ امید گردان |