پرش به محتوا

نادره ایام حکیم عمر خیام/رباعیات خیام/نتوان دل شاد را بغم فرسودن

از ویکی‌نبشته

۴۷۲ – ۱۷۸ حج – ۴۶ کم – ۲۵۳ رز – ۱۲۸ بو

  نتوان دل شاد را بغم فرسودن، وقت خوش خود بسنگ محنت سودن،  
  کس غیب چه داند[۱] که چه خواهد بودن، می باید و معشوق و بکام[۲] آسودن.  


  1. کم – کس غیب نداند. رز – در دهر چه داند.
  2. رز – معشوق بکام.