| | | | | | |
|
قیاس خوبی آن مه ازین کن کز جفای او |
|
به جان هرچند رنجم بیشتر میرم برای او |
|
|
به کارم هر گره کاندازد آن پیمان گسل گردد |
|
مرا دلبستگی افزون به زلف دلگشای او |
|
|
دل آزارست اما آنقدر دانسته دلداری |
|
که بیزار است از آزادی خود مبتلای او |
|
|
جفاکار است لیکن میدهد زهر جفاکاری |
|
چنان شیرین که از دل میبرد ذوق وفای او |
|
|
بلای جان ناساز است و جانبازان شیدا را |
|
میسر نیست یکدم شاد بودن بیبلای او |
|
|
شه اقلیم بیداد است و مظلومان محنت کش |
|
برای خود نمیخواهد سلطانی ورای او |
|
|
نخواهد محتشم جز آستانش مسندی دیگر |
|
که مستغنی است از سلطانی عالم گدای او |
|